Saturday 23 August 2014

yang pergi tetap pergi

semua sedia maklum yang 22/08/2014 adalah hari berkabung malaysia yang pasal mh17 tu . serious sedih . walaupun takde ahli keluarga aku but its about humanity btw lets recite al-fatihah for a few minutes .
aku ni part nak nangis memang susah sikit , but this tragedy n mh370 tersangat la menyayat hati . lagi sedih bila kakar ipar aku post pasal blog one of the victim's wife actually bukan wife dia punya blog but her bff . sedih . anak mangsa tu baru 9 bulan . dah jadi anak yatim . 
mati ni bebila je , Allah yang tentukan . kita ni tah bila la ajal kita . cukup ke amal kita. *ni yang selalu aku pikir . kadang-kadang rasa banyak dosa sangat tapi part taubat tu ya Allah macam2 la . bila nak buat jahat senang je , buat baik susah sangat boleh kira dengan jari . kadang2 terpikir juga , kita mati ni dengan tragis ke ape ke . takut juga bila pikir . 


banyak sangat berita pasal orang meninggal . hampir tiap hari tiap masa .


 dulu masa arwah ayah aku meninggal . take time aku nak terima . aku tanak makan hampir 1 hari . masa tu aku keding lagi la . bayangkan la aku tak makan lagi lah keding . gilaa tak sedih . masa tu tak da la zaman it . nak update macam laa ni . kawan2 pon tak tahu la mana dorangg tahu pasal ayah aku meninggal .beberapa hari jugak la aku tak datang sekola sebab ayah aku meninggal hari khamis so bayangkan berapa hari aku ponteng . masa nak terima hakikat . macam2 aku pikir . kenapa ayah aku ? kenapa tak orang lain ? or kenapa tak aku je ? rasa masa tu macam tak de pegangan agama . haihh khilaf nye aku masa tu . masa tak matang darjah lima baru . bila dah injak ke dewasa ni *eceh ayat . baru aku paham Allah takkan duga hambanya di luar kemampuan . so baru lah aku pikir ade hikmah lah abah meninggal , tak de la dia menderita sakit dia  teringat lagi macam mana dia tahan sakit . sebab abah meninggal la aku jaga macam2 , sebelum buat pape pikir dulu . "eh kalau aku buat ni kang malu nama baik arwah abah " arwah ayah aku ni terlampau baik , sebab terlampau baik ramai la yang pijak kepala . dia sanggup tolong orang lain , walaupun benda tu kesan dia akan menyusahkan ayah aku , janji dia dapat tolong orang . susah la nak jumpa orang macam tu laa ni . suma pakat selfish sama la aku pun -,- . masa meninggal pon ramai la kawan dia datang ziarah dari tak kenal sampai la kenalan rapat . tu yang aku tabik arwah abah . teringat yang datang ramai puji . aku teringin nak jadi macam abah , tapi macam payah ja -,- . tapi sekarang aku try jugak la , tolong semampu aku .


 ouh yaa masa upsr & pmr . aku tak tau la ape yng merasuk aku sampai aku ni pemalas yang amat . pastu bila balik kampung semua pakat tanya result *paling aku nak ngelak . aku ni banyak lah saingan nye . saingan sepupu semua pandai2 aku je yang slow tahap ninja turtle ni. sampai la nak spm aku pulun habis habisan . sebab aku teringat kat abah je . tamau malu kan . n yang penting orang yang selalu support aku . sebab aku ni anak bongsu kot , so dorang lebih rapat dengan aku berbanding adik beradik aku . jarak umur aku dengan kakak atas aku pon 7 tahun , so masa kecik bila diorang sambung belajar tinggal abah , mak dan aku kat rumah . 


mak aku ni tersangat lah protective sangat over . dan sangat tak sporting *hehehe sorry mom . gilaa sentap juga la dulu , kawan-kawan aku boleh je main2 kat taman men kejar2 . aku ni nak mintak kuar rumah lansung nahiii jawapan dia . menangis meraung semua ade . tapii jawapan mak tetap TAK BOLEH . bila tanya arwah pasal nak minta izin kuar , abah pulak suruh tanya mak . so dah tau jawapan dia . aku pon mogok la dalam bilik kunci lagi tu . sedih ahhh tak dapat kuar dengah kengkawan . lepastu pernah diaorang ajak keluar pergi mana tah , mak aku macam biasa tak boleh . benda tu sampai la aku nak spm . the answer still "NO" . strict tahap dewa mak aku . tapi dah masok SMK tak strict dah la boleh la setakat the store tu ha tapi jangan balik lewat . nampal tak lifeless gilaa la kan hidup aku dulu2 . tapi bila je habes spm . haa amek kau boleh je keluar . rasa macam seekor burung yang duduk dalam sangkar lama gila lepastu terlepass ha gituu la  lagak aku  masa mula2 dapat keluar . makin lama makin aku paham . mak aku buat semua tu bersebab . kalau dia bagi aku kebebasan tah tah aku dah jadi ape . sampai sekarang ni aku lebih rela tidur xD , and sebenarnya mak aku la yang paling sporting -,- sekarang . sampai aku kawan dengan laki2 je , haa ade laa yang mak aku akan tetiba berubah . mulalah "awak ni tak dengan sesapa ke" "awak garang sangat kot" "ehh napa awak tak contact si @#$%%^%^$%$% " sampai aku terpaksa lahhh buat2 takdengar mak tanya . seriously aku tersangat lah berterima kasih dekat parents aku , walaupun aku dapat rasakan kasih sayang seorang ayah tu kejap , tapi mak aku berjaya didik aku jadi macam ni . ingat senang nak besar kan anak 5 orang yang banyak sangat perangai ni tanpa seorang ayah . tapi tu la tanpa mak dan abah aku tak jadi la macam hari ni . abah i miss you so much . even we never seen you , but you always in our thoughts and prayers inshaa Allah  till our last breath . alhamdulillah we lives in a peace without u but it will more happiest things if u were there with us . but Allah loves u more . AL-FATIHAH to my abah

♥ TERIMA KASIH DAUN KELADI , LAIN KALI BACA LAGI ♥

No comments:

Post a Comment